Дасти дуои модар иншо

Dating > Дасти дуои модар иншо

Download links: → Дасти дуои модар иншо → Дасти дуои модар иншо

Ҳама олимону шоирон, ҳунармандону косибон парвардаи боғи муаттари дунёи ҳавасҳои модаранд. Хоҳарон ҳама соҳиби маълумоти олӣ гардида, дар муассисаҳои таълимӣ ба кору фаъолият машғул буданд. Он шахс, дафъаи 3-юм мепурсад -Пайгамбарамон боз ба МОДАРАТ мегӯянд. Байти зебои устод Лоиқ чароғи равшани олами гуфтори мост: …Аз сарвату зи шўҳрат гар бар фалак занам сар, Таъзим мекунам боз дар пеши пои модар.

Барњаќ, шоир фармудааст: Тифлию домони модар хуш бињиште будааст, То ба пои худ равон гаштем, саргардон шудем. Ҳолатҳое мешаванд, ки дар дарёи пуршўри ҷавонӣ ва ишқу ҳавас заврақ меронему модарро бо он ҳама дилсўзию мушфиқиаш, бо он ҳама меҳру муҳаббаташ ба коми фаромўшӣ месупорем ва гоҳҳо носипосиҳоеро баҳраш раво медорем. Ҳатто мо метавонем бар ивази хидматҳое, ки дар ҳаққи волидонамон мекунем, васила гирифта, аз Худо бипурсем. Канори модар худ мактаби аввалини ҳаёти мост. Уважаемые члены Маджлиси милли и депутаты Маджлиси намояндагон! Аз Ибни Масъуд раз. This application is widely used on smartphones, tablets and other devices, has a fairly broad audience, and spread almost all over the world. Хира бар он касонам к-аз хештан ризоянд, Як бор ношунида ҳарфи ризои модар… Ҳама пайғамбарону анбиё, олимону шоирон, ҳунармандону косибон парвардаи боғи муаттари дунёи ҳавасҳои модаранд.

САЧДА ОРАМ ПЕШИ ПОЯТ,МОДАРАМ, САДКАИ ХАР ТОРИ МУЯТ,МОДАР. Itʼs also possible that your computer has been infected with a Spambot virus thatʼs using your computer to gather information. МОДАРЧОН хар як тори муятро мепарастам,зеро муи чун шаб сиёху руи чун сапедат барои ба камол расидани чигарбандонат сапед гаштаву дар рухсорахои гули садбаргат ожангхо падид омадаанд. Домани бахт аст аз домони ту, Дил ба сомон аст аз сомони ту.

Дасти дуои модар кисаи умеди Рахмат гушкун ва андешакун - Скачать mp3 бесплатно - Як калимаро ба фарзанди 2-3 сола, агар ягон шахси дигар омӯзонад, он фарзанд ба як бору ду бор калимаи вайро аз худ намекунад, зеро он шахси дигар ба ин кӯдак такрор намекунад.

Обрӯи аҳли дин аз хоки пои модар аст, Ҳарчи дорад ин ватан ӯ аз дуои модар аст. Воқеан дуо беҳтарин васила барои расидан ба ормонҳост! Дуо мағзи ибодат ё худ ибодат аст! Хусусан дуои волидайн дар ҳаққи фарзанд мақбул аст! Ҳатто мо метавонем бар ивази хидматҳое, ки дар ҳаққи волидонамон мекунем, васила гирифта, аз Худо бипурсем. Худо моро ба ормонҳоямон хоҳад расонд. Қиссаи зер ба ин мавзӯъ рабт дорад: Ҷавондухтаре ба толори имтиҳонсупорӣ даромад. Дар чеҳрааш нишонаҳои хастагӣ ҳувайдо буданд. Ӯ ба ҷои муайяншуда нишаст. Муаллим баъди чанд дақиқа мулоҳиза кард, ки ҷавондухтар ҳарфе ба варақ нанавиштааст. Ҳангоме ки посе аз имтиҳон гузашт, муаллим бори дигар сӯи ҷавондухтар таваҷҷӯҳ карду дид, ки ҳанӯз ҳам чизе нанавиштааст. Ҷавондухтар акнун ба навиштани ҷавоб ба саволҳои имтиҳон оғоз кард. Ӯ хеле босуръат посух менавишт, ки ин манзара ҳайрати муаллимро афзуд. Толиба чанд лаҳза нагузашта, ба тамоми саволҳои имтиҳон ҷавоб дод. Муаллим аз ин ҳолат ба даҳшат омада, боз ҳам бештар ба назорат даромад. Ӯ гумон кард, ки шояд хонанда бо услуби наве ӯро фиреб медиҳад, аммо ягон нишонаеро мулоҳиза накард. Ҳангоме ки ҷавондухтар варақаи имтиҳонро супорид, муаллим бо ҳайрат пурсид: Чӣ ҳодиса ба ту рух додааст? Ҷавоби ҷавондухтар муассир ва гиряовар буд. Оё медонед, ӯ чӣ гуфт? Ҷавондухтар хабар дод, ки тамоми шаб бедорхобӣ кашидааст. Аммо на ба хотири омода кардани дарс, балки ба хотири нигоҳубини модар. Ӯ мегӯяд: — Шабро дар нигоҳубини модари беморам саҳар намудам. Барои дарс тайёр кардан фурсате наёфтам. Агарчи бо сабаби дастёрии модар барои такрори дарс вақт наёфтам, вале бо умеде ба имтиҳон омадам. Чун бори нахуст ба варақаи имтиҳонӣ назар кардам, ба ягон савол ҷавоб навишта натавонистам. Баъдан ба Худо муноҷот карда, аз Ӯ пурсидам, ки маро муваффақ гардонад. Ҳангоми дуо яке аз амалҳои шоистаи худро, ки назди Аллоҳ аз маҳбубтарин амалҳост, васила гирифта, пурсидам: Худоё, имшаб ба хотири ёфтани ризои Ту ба нигоҳубини модар ва эҳсони ӯ машғул шудам. Маро дар ин имтиҳон мадад кун. Аллоҳ дуои маро иҷобат кард, ки гӯё ман саҳифаҳои китобро аён медидам ва аз рӯи он зуд ба саволҳо ҷавоб менавиштам. Инак, ба тамоми саволҳо, ки аслан ҷавоби онҳоро намедонистам, посух додам. Худоро шукр, ки дуоямро ба даргоҳаш қабул намуд. Корҳои нек омилҳои қавӣ ҳастанд, ки инсонро аз бадӣ ҳимоя мекунанд. Амали шоиста дар вақтҳои дороӣ ва тандурустӣ боиси наҷоти инсон дар гирифторӣ ба мушкиливу вазнинӣ мешавад. Агар мо Худоро дар хуррамиамон шиносем, Худо моро дар рӯзҳои сахтӣ фаромӯш намекунад. Эҳтирому накӯӣ дар ҳаққи падару модар, хосатан дар вақти пириашон аз бузургтарин амалҳои нек ба ҳисоб меравад. Биёед, ба намунаи дигар дар мавриди васила гирифтани амали солеҳ нигарем, ки чӣ таъсир дорад?! Имом Бухориву Имом Муслим ривояти Абдуллоҳ ибни Умар р —ро дар мавриди ин сухани Паёмбари акрам с овардаанд: «Ҳангоме ки се нафар дар роҳ равон буданд, борон гирифт. Онҳо ба ғоре, ки дар кӯҳ қарор дошт, паноҳ бурданд. Санге аз кӯҳ афтид ва даҳони ғорро пӯшид. Он се нафар ба ҳамдигар гуфтанд: Амалҳои накӯе, ки ба хотири ризои Худоро ёфтан анҷом додед, ба ёд оред. Пас, онро васила гирифта, аз Худо пурсед, то шуморо аз ин мусибат наҷот диҳад. Баъдан, яке аз онҳо гуфт: -Худоё, ман падару модари пир, зан ва чанд кӯдаки хурдсол доштам, ки онҳоро нигоҳубин мекардам. Вақте ки чорпоёнро аз марғзор ба манзил меовардам, ширро меҷӯшидаму қабл аз фарзандон аввал ба падару модарам менӯшонидам. Рӯзе ба макони дур рафтам ва ба хона бегоҳӣ хеле дер расидам. Падару модарам хоб буданд. Мисли пештара чорпоро ҷӯшидам ва зарфи ширро ба назди онҳо овардам. Дар тори сарашон рост истодам. Нахостам, ки онҳоро аз хоб бедор кунам ва ҳамзамон нахостам, ки пеш аз онҳо ба кӯдаконам шир диҳам. Кӯдаконам дар зери пойи ман аз гуруснагӣ дод мезаданд. Ҳолати ману онҳо ҳамин гуна то субҳ идома ёфт. Худоё, худ медонӣ, ки ман ин корро танҳо ба хотири ризогии Ту анҷом додам, пас даҳони ғорро каме озод намо, то осмонро бубинем. Худованд каме даҳони ғорро бикушод ва онҳо осмонро диданд…». Ӯ нисбат ба ин ду амр андеша кард, ки кадоме ба волидон фоидаи бештар дорад. Оё хоб барои онҳо манфиати зиёд дорад ё бедор шудану шир нӯшидан? Ӯ дар назари худ хобро баҳри онҳо фоидабахштар донист. Ҳофиз ибни Ҳаҷари Асқалонӣ дар шарҳи ин ҳадис мегӯяд: Шояд дар шариати онҳо нафақаи волидайн аз фарзандон пештар меистад. Инчунин гуфтаанд: Шояд фарзандон аз зарурат зиёдтар талаб карда буданд. Фарзанд дар назди волидайн то саҳар истод. Ӯ хавотир буд, ки шояд падару модараш шабона аз гуруснагӣ бедор шаванд, вале агар таоме набошад ё нимашаб ҷойи таомро наёбанд, нороҳат гарданд. З-ин сабаб писар тамоми шаб дар ҳоли бедорӣ қарор дошт ва ба фарзандон ҳам шир надод. Зеро шир кам буд ва танҳо ба падару модар мерасид. Онҳо, ки калонсол буданд, ба тановули он эҳтиёҷи бештар доштанд. Ин ҳадис ба мо меомӯзад, ки чун таоми ширине дар даст дорем, дар ҳузури волидон онро нахӯрем ё ба фарзандонамон тақсим накунем, балки пеш аз ҳама таомро ба онҳо муносиб донем. Ҳамеша ба қалби ин ду азизон шодиву сурур ворид созем. Ҳамеша ба онҳо аз пешрафту комёбиҳоямон сухан кунем. Дар бораи зиёну нобарориҳое ҳ арф назанем, ки дар кору тиҷоратамон мерасад. Зеро ин гуна хабарҳо дили онҳоро маҳзун месозад.